تجربهی «آقای ابوالفضل گران» از فعالین حلقهی میانی در شهر پل سفید به شرح زیر است:
در ابتدا یک خانم به عنوان مسئول واحد خواهران آن محله انتخاب شد. برای این کار عموما دستمان زیاد باز نبود، چون قبلًا در حوزه خواهران ورود پیدا نکرده بودیم.
اشتباه ما در شناسایی و بهکارگیری بانوان فعال محله این بود که از فرماندهان پایگاه خواهر استفاده کردیم و چون سرشان شلوغ بود، به کارهای ما نمیرسیدند.
اما ظرفیت خیلی خوبی داشتند، یکی اینکه از طریق فرماندهان پایگاه خواهر در هر محله به افراد جدید رسیدیم، آنها افراد دیگر را به ما معرفی میکردند. افرادی که توانمند بودند و نقشآفرینی خیلی مفیدی در محله داشتند و دوم اینکه فرماندهان پایگاه خواهران افراد خیلی پیگیری بودند.
بعضی از فرماندهان پایگاه محلهها از خانوادهی خودم یا خانواده بچههای مجموعهی خودمان بودند. الان خانمهای پای کار مجموعه، به عنوان رابط و مسئول شبکه هستند و خانمهایی که کمک میکنند موضوعات و میزهای تخصصی ما در محلات را پیش میبرند. از سال ۹۹ تا به امروز که فضای خواهران ایجاد شده، تعداد گروههای آنها خیلی بیشتر از تعداد گروههای آقایان است.
تجربهی ما این بود که اولین ظرفیتی که در محلهها هست و میتواند به رابط محله کمک کند، ظرفیت خانوادههای دانشآموزان مسجد است، و ما با توجه به تجربهای که از قبل داشتیم، اول نوجوانها را پای کار میآوردیم و بعد به خانوادههای آنها وصل میشدیم و کارها را انجام میدادیم.
اینجا هم شناسایی نوجوانان محل را آغاز نمودیم، در بعضی محلات چندین نفر دانشآموز داشتیم. برای مثال محله شهرک فرهنگیان با مسجد فاصلهی زیادی داشت و چون دور بود، بچهها حتما باید تا مسجد با ماشین میآمدند، با این حال از ۶۰ نفر دانشآموز، بیشترین آمار را از آن محله داشتیم و ۱۲ دانشآموز را جذب مسجد کرده بودیم و بقیه از شش محلهی دیگر بودند.