تجربه‌ی «خانم زهرا مرادیان» از فعالین حلقه‌ی میانی در شهر یاسوج به شرح زیر است:
ما معتقدیم موفقیت هر مجموعه ارتباط مستقیم با اعضای آن مجموعه و تیم‌سازی موثر در جهت اهداف آن می‌باشد در همین راستا تصمیم گرفتیم یک موسسه قرآنی تحت عنوان ترنم وحی تاسیس کنیم. در سال ۸۵ ،ساختمانی را برای موسسه اجاره و آن را تجهیز کردیم.
سپس به دنبال پیدا کردن مربی‌های قرآنی که به سختی پیدا می‌شد رفتیم . آموزش و پرورش چند مربی قرآن داشت که شیوه تدریس آن ها کاملا سنتی بود و به کار مجموعه ما نمی‌آمدند. دارالقرآن سازمان تبلیغات اسلامی هم چند مربی برای مجموعه ی خود تربیت کرده بود؛ اما از آنها تعهد اخلاقی و کتبی گرفته بود که حق تدریس در جای دیگری را ندارند.
راهی نداشتیم جز اینکه به سراغ تربیت کردن مربی برویم. از سازمان تبلیغات خواستیم دستورالعمل ها را در اختیارمان بگذارد. در دستورالعمل‌ها، شرایطی درمورد سطح بندی مربی‌های قرآن گفته شده بود که افرادی با آن شرایط سختگیرانه و مناسب پیدا نکردیم. شرایطی هم که گذاشته بودند واقعا برای شهرهای بزرگی مثل اصفهان، مشهد و تهران بود. یاسوج شهری کوچک یا جمعیت و امکانات محدود است.
با دوستان سازمان و دارالقرآن صحبت کردم که اجازه بدهند شروط اولیه را برداریم و خودمان برای کسانی که داوطلب یادگیری مربی‌گری هستند، کلاس‌هایی با سطوح پایین تر به عنوان پیش نیاز برای سطوح بالاتر برگزار کنیم. خلاصه دوره تشکیل و کلاس‌های روخوانی و روان‌خوانی برگزار شد و تا پایان سال ۸۶ توانستیم هشت دوره تربیت مربی دایر نماییم که درنتیجه‌ی آن، ۱۴۰ مربی را پرورش دادیم. بعدها بعضا خیلی از همین مربی‌ها جذب آموزش و پرورش و یا در موسسات دیگری مشغول به کار شدند.
